Komrij nam haar op zin zijn bloemlezing. Haar debuut ‘Mos en gladde paadjes’ werd bekroond met de C. Buddingh’ prijs.

 

Evenals haar debuut heeft deze tweede bundel een treffende titel: de dichteres zoekt, in de gedaante van Erato, de muze van de lyrische poëzie, in elk gedicht naar een plaats voor zichzelf in de ogen van de enige ander.

 

Haar gedichten zijn tekenen van leven, maar tegelijkertijd confrontaties met de dood. In deze poëzie is taal verbonden met leven en dood. Deze gedichten, strofisch, zonder rijm, maar klankrijk, in zoekend formuleren, vaak woorden hernemend, bezitten een mystieke ondertoon; ze geven vorm aan een verlangen om zichzelf en de ander zo dicht mogelijk op de huid zitten … Gerard Oevering (Biblion)