Er is weinig aan de lente veranderd is de derde bundel van Jane Leusink en misschien wel haar meest krachtige.

 

De dichteres veroorlooft zich veel vrijheid. Zij kan zich laten inspireren door schilders, de middeleeuwse mystica Hadewych, maar even gemakkelijk door een cartoon van Peter van Straaten. En ook in de vorm slaat Leusink nieuwe wegen in.

 

Naast het vrije vers maakte ze voor deze bundel een aantal verrassende pantoens. Dat alles maakt deze bundel tot een boeiende leeservaring: ernst en dichtplezier gaan hand in hand.